5 in 1

Wow ik wist niet dat een week zo snel voorbij kon vliegen.
Inmiddels heb ik al weer vier vluchten en een standby achter de rug.
De eerste dag vloog ik met Russ B. die zag het wel zitten van te voren. We moesten van East Midlands naar Ciampino op en neer en daarna van East Midlands naar Dublin op en neer. Hij dacht dat als hij nou alle vier sectoren zou gaan slapen dan zou ik ze wel kunnen vliegen. De bekende “wake me up at the outer marker” syndroom (Dat houdt in maak me maar wakker ±4NM voor touchdown hehehe). Uiteindelijk heb in de eerste en de laatste sector gevlogen. De laatste landing was perfect de eerste was ik niet zo happy over. We hebben een hoop gekletst en gelachen aan boord. Gaat altijd weer snel zo’n vlucht. De dag erna vloog ik met Paul W. Dat was een spannende vlucht. We moesten naar Lodz vliegen en het weer leek erg slecht te zijn van te voren. We hadden dus al besloten dat we een monitored approach zouden gaan doen, dat houdt in dat de First Officer moet vliegen en de Captain moet landen (jammer voor mij). De eerste keer konden we niet landen omdat we de baan niet op tijd zagen dus ik moest een go-around maken. Was best wel trots op mijzelf aangezien die goed ging en ik ondanks dat ik van Paul de automatische piloot wel eerder aan mocht zetten ik het netjes volhield volgens de regels. De tweede keer was het weer op het randje maar zijn we wel geland. De passagiers waren helemaal blij en gaven een hard applaus en de afhandelaar was ons ook ontzettend dankbaar voor de landing. Dat was wel grappig. De vlucht terug vloog Paul en omdat ik de eerste niet kon landen bood hij me aan de laatste twee te doen dus dat was super. Ik heb de laatste twee landingen gemaakt waarbij de landing op East Midlands het beste was maar ik kan veel beter.
Een dag om uit te rusten tussendoor want op de standby was ik niet opgeroepen.
De laatste twee dagen had ik weer CIA en DUB. De op één na laatste dag vloog ik met David H. Een erg aardige Captain. Ook hij liet me drie sectoren vliegen. De eerste landing wel ok maar niet super. De tweede die ik deed wel goed maar er gebeurde toch wat geks op het einde. We konden het allebei niet verklaren. De aftelling van 50 – 10 was goed en de speed was goed. Alleen op 10ft leek het wel alsof we de wind van achteren kregen want hij zakte door.De laatste landing was gelukkig wel perfect. Ik kan het dus wel hoor lol. De laatste dag vloog ik met Neil G. Had hem wel vaker gezien in de crewroom maar nog nooit mee gevlogen. Wel een motorrijder dus dat was wel leuk. Hij had ook in zijn gedachten dat ik al de sectoren zou vliegen. Want hij liet me vliegen naar CIA en terug en wilde me daarna weer naar DUB laten vliegen maar ik heb daar voor bedankt want had even een pauze nodig. De laatste sector terug heb ik wel gevlogen. De landingen gingen goed gelukkig.
Al deze dagen had ik gevraagd of ik een stuk op de hand kon vliegen na take off dus dat heb ik gedaan. En dat helpt echt :D!.
Op naar de volgende vlucht!

Wow I did not know time could fly by SO fast. Mean whilst I already did four flights and one standby again. The first day I flew with Russ B. he totally saw his relaxing day ahead of him hehe. We had to fly from East Midlands to Ciampino and back and thereafter from East Midlands to Dublin and back. He thought if he would go to sleep during those sectors I could fly all four sectors. The well known “wake me up at the outer marker” syndrome hehehehe (That means to wake him up ±4NM before touchdown). Eventually I did 2 and he did 2 sectors. My last landing was perfect but my first one was not so good. We chatted and laughed a lot on board. Time always flies by with a flight like that. The day after I flew with Paul W. That was an exciting flight since we had to fly to Lodz and the weather in Lodz was bad. We decided to do a monitored approach which means that the First Officer would fly and the Captain will land (which was a pitty for me). The first time we where not able to land cause we did not see the runway so we had to perform a go around. I can tell you I was a bit proud of myself because it went very well and I did not enhance the autopilot even though the Captain allowed me to at a lower altitude then planned. The second time it was on the edge again but we managed to land and the passengers where so happy that they gave a very loud applause and the dispatcher thanked us a million times for landing. That was rather funny. On our way to East Midlands Paul was flying but because I could not make the first landing he offered me to do the last two sectors to be able to land two times at least. The landing at East Midlands was the best but I know I can do better. I had a day of rest in between cause I was not called for my standby. The last two days I had CIA and DUB as well. The fore last flight I flew with David H. a very nice Captain as well. Even he let me fly three sectors. My first landing was ok but not too well and my second landing was strange cause all seemed to go well but at the end it dropped.
We both could not think of anything cause the speed was good the power was good and I kept the nose when closing the thrust levers. The countdown was also good but then at 10ft it dropped. As if we suddenly had some tailwind extra. Luckily the last landing was perfect so I know I can do it hehe. My last day I flew with Neil G. I have seen him around in the crewroom but never flew with him before. He also rides motorbikes so that was nice. He asked me to fly the first sector and then he asked me to fly back from Ciampino as well and had in his mind I would fly all four sectors but I needed a rest so I only did the last one after that. The landings went well. On all these days I asked the Captain if it was ok if I flew manually till a higher altitude after take off it was no problem so I did. That really works :D!
Let’s go for the next flight!

Eerste dag / First day

John T. bleek toch de dag erna ziek te zijn ondanks dat we nog met elkaar stonden ingedeeld. Aan de ene kant erg jammer want ik kan veel van hem leren en aan de andere kant was het wel spannend om nu met een captain the vliegen die geen lijntrainer is. Ik vloog met Frederik P. een erg aardige man uit Luxemburg die vloeiend Frans sprak. Toen ik hem de eerste PA hoorde doen in het Frans grapte ik meteen over dat ik nu de mijne niet meer durfde te doen omdat mijn Frans lang niet zo goed is als het zijne. Hij heeft me uiteindelijk geholpen met wat ik kon zeggen dus dat was gaaf. We hebben ontzettend veel lol gehad in de cockpit en een hoop ervaringen en gedachten uitgewisseld. Ik mocht een foto van hem maken en op de site zetten en hij kwam tevens met het idee om aan het einde van de vlucht een foto met de hele crew te maken als herinnering. De landingen waren lang niet zo goed als dat ik weet dat ik kan maar ze waren in ieder geval niet te hard en veilig op de blokken. Wat een spannende ervaring zo’n eerste dag na de lijn check.

John T. appeared to be ill the day after despite the fact we where still rostered with eachother. On one hand it was a pitty cause I can learn a lot from him and on the other hand it was very exciting to fly with a captain that was not a line training captain. I flew with Frederik P. a very nice man from Luxembourgh whom spoke French fluently. When I heard him doing the first PA I jokes with him that I was now afraid to do my PA in French cause my French was not as good as his. He helped me with my speech so that was cool. We had a lot of fun in the cockpit and shared a lot of experiences and thoughts. I was allowed to make a picture of him and put it on the site and he came with the idea to make a picture at the end with the entire crew as a memory. My landings where not as good I am capable of but at least they where not so hard and safe on the blocks. What an exciting experience that first day after the line check.

This is Fred P.


TPrestwick runway


The first crew after linecheck

Lijncheck / Linecheck

Wheeeehaaaaaaa,
De dag na mijn standby vloog ik weer met John T. Onderweg van Beauvais naar Oporto vroeg hij me onverwachts naast de gebruikelijke PA in het Engels (dat is een mededeling over de intercom naar de passagiers) ook één in het Frans en het Portugees te doen. Praten is wel even anders dan een speech over the microfoon hoor haha. Al met al was het wel grappig om te doen alleen een beetje chaotisch. Vervolgens deden we een landing competitie. We hadden allebei een flinke crosswind om mee te landen. Voor hem op Beauvais en voor mij op Prestwick. Op Beauvais hadden we bijna lang aan de grond gestaan door een PSEU fout. Dat is een indicatie van het vliegtuig dat het met alles te maken kan hebben en als die niet uit gaat dat je niet weg mag maar gelukkig bleek het maar een circuit breaker te zijn. Grappig genoeg zei hij aan het einde van de vlucht dat hij wel wist wie er had gewonnen. Dat was ik ;). Hij vroeg of ik wat te bewijzen had en of ik aan het opscheppen was. Dus ik zei terug als een grapje dat ik genoeg van ze (de lijntraining captains) had. Aan het einde van de vlucht zei hij dat hij me zou aanbevelen voor de lijn check. WOW dat was ff spannend. De dag erna kwam hij opdagen ook al was zijn stem bijna weg en was hij niet erg lekker het was wel erg lief dat die kwam speciaal voor mij. Ik heb alle PA’s gedaan en deze keer had ik de speech in het Frans en Portugees opgeschreven zodat ze meer georganiseerd leken. De landingen gingen niet zo lekker als de dagen ervoor ik denk dat ik toch wel een beetje zenuwachtig was. Ondanks dat zei hij aan het einde van de dag dat ik was geslaagd omdat hij weet dat ik beter kan dan dat omdat ik het heb laten zien. Het belangrijkste was dat ik nu zelf in ieder geval meer vertrouwen erin heb en niet bang ben om te landen want ik weet dat ik het kan.

Wheeeeeehaaaaa.
The day after my standby I flew with John T. again. On our way to Beauvais to Oporto he asked me unexpectedly to do a PA (that is a public announcement over the microphone to the passengers) in French and Portuguese besides the regular English one, Talking in those languages is a whole other issue then doing a speech. Nevertheless it was funny to do only a bit chaotic.
After that we did a landing competition. We both had quite an amount of crosswind to land with. He did one at Beauvais and I did one at Prestwick. We almost where grounded at Beauvais for a longer period due to a PSEU failure. It is an indication of something general at the aircraft and if it is not going off before leaving you are not allowed to leave. Funny enough at the end of the flight he told me he knew who had won. It was me ;). He asked me if I had something to prove and if I was trying to show off. And I responded back with a joke that I had enough of them (linetraining captains). At the end of the day he also said he was going to recommend me for the line check. WOW that was really exciting news. The day after he showed up despite the fact his voice was almost gone and was not feeling all too well very sweet he came especially for me. I did all the PA’s and this time I prepared the speeches in French and Portuguese so they looked more organized. The landings where not going as well as the day before and I think secretly I was a bit nervous. Despite that he told me at the end that I had passed because he knows I can do better cause I showed him. The most important thing is that I have more self-confidence in it and I am not afraid to land anymore cause I know I can.

This is John T.


Ryanairs Dreamliner


Monitoring fuel


The PSEU failure


Total overhead panel

Stomme call outs / Stupid call outs

Ik sta weer ingedeeld in Prestwick. Gelukkig ben ik niet alleen hier want Bolette H. is hier ook ingedeeld. Inmiddels heeft zij gisteren het bericht gehad dat ze haar lijncheck mag gaan doen vandaag. Ben wel erg blij voor haar maar benijdt haar ook wel omdat ik ook wel graag klaar wil zijn. Sta weer de hele week ingedeeld met John T. alleen vandaag heb ik een standby en dit is dan ook de dag dat Bolette haar lijncheck met hem heeft. Ik had wel een goeie dag gisteren. Helaas waren de call outs van het vliegtuig defect dus de 50, 40, 30, 20 en 10 feet die je normaal gesproken hoort en die ik gebruik om te landen waren er af en toe niet wat het landen behoorlijk moeilijk maakt. Maar des al niet te min waren de landingen erg goed en volgens John T. gaat het nu vooral om mijn eigen vertrouwen dat ik veilig kan landen in elke situatie.

I am scheduled again in Prestwick this week. Luckily I am not alone here cause Bolette H. is here as well. Meanwhilst she got the message yesterday she can have her linecheck today. I am very happy for her and envy her as well since I would love to be ready too. I am scheduled the whole week with John T. again and today I am having a standby which is convenient for Bolette cause she is having her linecheck with him today. I had a good day yesterday though. Unfortunately the call outs from the aircraft where erratic. The usual 50, 40, 30, 20 and 10 feet call where not always present as they should be. I use these call outs for the landing technique so it made it quite difficult to land without them. Despite that my landings where very good according to John T. and now it all comes to my own trust in me being able to land the aircraft safe at all times.

Uitwijken / Diverting

De laatste dag met John T. was de langste dag en tevens een erg spannende dag. We zouden van Prestwick naar Bournemouth en terug vliegen en dan naar Ciampino en terug. Dit is op het rooster al een erg lange dag maar het wordt natuurlijk een stuk langer als je moet uitwijken. Ik was druk bezig met navigeren en had Frankfurt al omcirkeld as een uitwijkhaven toen we vanuit de cabine hoorde dat er een passagier onwel was en zuurstof kreeg. De dokter aan boord zei dat we beter zo spoedig mogelijk konden landen. John T. vroeg of ik me nog steeds in orde voelde om door te gaan met vliegen en we waren Frankfurt net gepasseerd met 80 NM en zouden daar met 25 minuten aan de grond kunnen staan. Terwijl John de bijpassende papieren zocht was ik aan het vliegen. We hadden het over de radio gemeld en kregen radar vectoren richting Frankfurt. Mijn landing op Frankfurt was super goed. En toen we aankwamen was alles zo goed geregeld dat de papieren helemaal in ore waren dus we hoefden alleen bij te tanken en te wachten op een vluchtplan. Eén van de mannen van de ambulance kwam nog in de cockpit om te vertellen dat de man in orde was en volgens zijn woorden op een dieet was van 12 uur niet eten en drinken. Hij liet me weten dat de man graag weer met ons verder wilde reizen maar wij hebben dat natuurlijk niet toegelaten. We hebben onze reis voortgezet naar Ciampino vanuit Frankfurt en toen weer terug naar Prestwick. De landing op Ciampino ging ook goed en de laatste landing op Prestwick was gezien de weersomstandigheden volgens John T. de beste tot nu toe. Wow was een lange en vermoeiende dag.

Last day with John T. was the longest day and most of all the most exciting day. We where suppose to fly from Prestwick to Bournemouth and back and then to Ciampino and back. Scheduled hours this was already a long day but it becomes even longer if you have to divert. I was very busy navigating and anticipating in where we could divert to and had Frankfurt circumnavigated already as an option when we got the message from the cabin that one of the passengers was feeling unwell and was receiving oxygen. The doctor on board advised us to land as soon as possible. John T. asked me if I felt comfortable flying still, we just passed Frankfurt with 80 NM and we where able to land in 25 minutes. Whilst John was getting the right papers I was flying. We already reported our pan pan situation on the radio and where receiving radar vectors to Frankfurt. My landing at Frankfurt was very good. When we arrived everything was so well arranged we only needed to refuel and wait for the new flightplan. One of the people from the ambulance came up in the cockpit to tell the man was all ok and he seemed to be on a diet of 12 hours no eating or drinking. He informed me the passenger wanted to come back on board to continue his journey but of course we denied him. We continued our trip to Ciampino from Frankfurt and then back to Prestwick. The landing at Ciampino was allright and the last landing at Prestwick was considering the weather circumstances the best one so far according to John T. Wow it was a long and exhausting day.

Stap in de tijd / A step in time

Wow zoveel dagen zijn er voorbij gevlogen.
Ik heb de simulator training gedaan in EMA en was vervolgens een paar dagen ingeroosterd in EMA. De simtraining was op zich wel nuttig en het was een stuk serieuzer dan we dachten helemaal omdat de instructeur Marco C. zei dat hij het advies zou geven ons verder te laten trainen met de lijntraining. Dat klonk dus alsof we er anders uit geknikkerd zouden worden. De dagen erna vloog ik voornamelijk met Steven A. De landingen gingen redelijk goed maar hij vond het nog steeds niet voldoende dus helaas. Hij zei wel dat als deze landingen op een lijncheck gebeurden dat was ik wel geslaagd. Ik zag dat ik de week erop weer was ingedeeld in East Midlands. Maar op maandag kwam ik terug uit East Midlands en kreeg een telefoontje dat ik naar Prestwick moest en een dag eerder dan geplanned. Helaas maar drie dagen vrij gehad maar ik had gelukkig ook maar drie dagen in Prestwick. Alle dagen vloog ik met John T. en hij zag al snel wat het probleem was namelijk mijn eigen zelfvertrouwen op het laatste stukje. Ik hoefde alleen na het landen het stuurkolom nog vast te houden in plaats van de neus te laten zakken en dan was ik er. Alle landingen waren wel veilig genoeg om geslaagd te zijn voor een lijncheck maar het kon nog beter zei hij.

Wow so many days past by. I have had the simulator training in East Midlands and was scheduled for a couple of flights in East Midlands after that. The simulator training was useful and it was far more serious then we expected. Marco C. the instructor told us he would recommend to let us continue the linetraining. So it really sounded as if that was all about being with or without job. The days after that I flew with Steven A. most of the times. The landings where reasonable good but he thought it was still not enough. Though if it would have been a linecheck I would have passed he said. I saw I was scheduled in East Midlands again the next week. But on Monday I came back from East Midlands and I received a phone call they took me off the schedule and send me to Prestwick one day earlier then planned. Unfortunately I only had three days off but luckily I had only three days in Prestwick. All days I was scheduled with John T. and he saw the problem quite fast. The biggest problem was me and my trust in the last part after landing. I only need to hold the steering column better after landing instead of letting the nose drop and then I am finished. All landings where safe enough to be successful for a line check but I am able to do better he said.

Landen / Landing

Ik heb even een paar dagen een dip gehad. Ik kreeg een telefoontje dat ik van het rooster was afgehaald omdat de landingen niet lekker gingen en dat ze dat probleem eerst moesten oplossen. Uiteindelijk hebben ze me nu ingeroosterd om landingen te trainen in de simulator samen met Bolette H. om zo min mogelijk sectoren eraan te spenderen. Hoofd lijntraining zei al tegen me dat het vast heel erg frustrerend was dat alleen de landingen niet lekker gingen en dat klopt wel. De predictie van hun is dat ik met zo'n 20 sectoren mijn lijntraining wel zou moeten kunnen halen. Maandag zit ik in de sim en dan een aantal dagen vliegen vanaf East Midlands.

I have had a huge dip for a couple days. I received a phone call that they took me of the schedule because the landings where not going so well and they had to solve that problem first. Eventually they scheduled me to do landing training in the simulator together with Bolette H. to keep the sectors as low as possible. Head of line training told me already it must be frustrating to succeed on every item except for the landings and he is right. Their prediction is that I would need another 20 sectors before I can do the line check. Monday I am in the simulator and then I will fly a couple days from East Midlands.

Terug bij af? / Back to zero?

Een verwarrende en teleurstellende week. Ik heb drie dagen gevlogen waarvan de eerste met Steven A. de vlucht ging goed en de landingen waren volgens hem goed. Aan het einde van de vlucht kwam ik Bolette H. tegen en die vertelde me dat we in de sim landingen moesten gaan oefenen. Dat verwarde me nogal want de landingen gingen juist zo goed. De dag erna echter vloog ik met Goran G. en de landingen gingen niet zo lekker meer. Hij kreeg een telefoontje tussendoor dat hij een progressie check moest gaan afnemen. Hij wilde dat niet diezelfde dag doen omdat we al twee sectoren hadden gedaan. De dag erna ging het niet lekker. Het vliegen en alles ging wel goed. We moesten bijna uitwijken omdat er een jongen aan boord was die niet leek te ademen. Ik merkte dat ik rustiger bleef dan verwacht. En de captain ging zelfs naar achteren om te kijken of alles weer een beetje in orde was. De jongen is in Ciampino door een ambulance opgehaald. Die reed er vervolgens vandoor zonder man en tweede zoon. Alles is goed gekomen. Maar het landingsgewicht was hoog en we hadden tailwind dus de standaard manier van landen kon ik niet toepassen. Ik moest later flaren en het gas open laten. Ik merkte dat hij ook moe was want hij wilde niet meer dat ik de laatste landing ook deed ook al was er bijna geen wind. Aan het einde van de vlucht zei hij dat ik wel kon gaan en dat alles eigenlijk in orde was behalve mijn landingen. Bah. Ik vraag me af of er een deel tussen de oren is gaan zitten want zodra ik hoorde dat ik weer de simulator in moest ging ik me namelijk weer zorgen maken terwijl de landingen daarvoor wel goed gingen.

A confusing and disappointing week. I flew three days of which the first one with Steven A. the flight went well and the landings where good according to him. At the end of the flight I ran into Bollete H. and she told me we had to go in the simulator to practise landing. That confused me since my landings where improving a lot. The day after I flew with Goran G. and the landings where not going to well anymore. He received a phone call in between telling that he had to take a progression check with me. He found it unfair to do it that day cause we already did two sectors. The day after it did not go well either. Flying and everything went well. We almost had to divert cause we had a young boy on board that did not seem to breath. I remained calmer then expected. The captain even went to take a look for the boy in the back whilst I was flying. The boy got caught by an Ambulance in Ciampino that took off without the dad and the other son. All went well. The landing weight was high and we had a tailwind so I could not adhere the standard way of landing. I had to flare much later and leave the thrust on there. I noticed he was also very tired since he did not want me to do the last landing even though the conditions where calm. At the end of the flight he told me to go and that everything was all right except for my landings. Bah. I really wonder if it is partially between my ears cause as soon as I heard I had to go back in the simulator I started to worry and my landings where getting better before that.

Spanje / Spain

Hallo allemaal
Druk druk. Niet alleen met vliegen. Ik was ziek dus kon niet alle dagen naar Spanje helaas. Ben er uiteindelijk twee dagen geweest en heb gevlogen met Jorge L. Een hele aardige man die alles heel rustig uitlegde. Hij probeerde de druk van mijn schouders af te nemen door te zeggen dat hij nooit haast als het om training ging. Mijn landingen gaan steeds beter en zelfs op lijnstandaard zei hij. Hoop dat ik het vast kan houden.

Hello all,
Busy busy. Not just with flying. I was ill so unfortunately I could not fly all days in Spain. Eventually I have been there for two days and I flew with Jorge L. A really nice man that explained everything very relaxed. He tried to take the pressure of my shoulders by saying he never rushed if it concerned training. My landings are improving and even at line standard he said. I hope I can keep this up.